Na de hartelijke ontvangst op zaterdag en de iets te intense wandeltocht op zondag stond op maandag 12/09 de eerste stagedag op het programma. Katherine kwam ons zowaar opnieuw ophalen met haar pick-up. Samen reden we naar het CTI (die vanop heden ook de hoofding van deze blog vult). CTI staat voor 'Centro de Tecnologias de Informacion'. We werden voorgesteld aan alle andere onderzoekers die hier tewerkgesteld zijn (u leest het inderdaad goed: we worden onder de noemer 'onderzoeker' gerekend). We waren dan ook op slag 10 vrienden rijker! We kregen hier trouwens meteen een eigen bureau (foto's opnieuw hieronder terug te vinden). In tegenstelling tot wat we eerst hadden afgesproken met Katherine zullen we geen bewegingen taggen op video's van studenten die een presentatie geven. In plaats daarvan zullen we meewerken aan een project rond Computer Supported Collaborative Learning. Gedurende onze eerste stagedag werden we dan ook uitvoerig ingeleid in dit project. De medewerkers van ESPOL ontworpen een machine die beelden van een computer projecteert en combineerden dit met een bewegingssensor die ontworpen werd voor de Xbox one. Hierdoor wordt het mogelijk om een tafel te veranderen in een soort grote tablet. Daarnaast ontworpen ze ook een bijhorend programma genaamd ‘Makitouch’. Het bevat verschillende educatieve games. Deze zijn echter nog niet altijd even collaboratief. Onze taak zal erin dan ook in bestaan deze games te analyseren en waar mogelijk tips te geven. Weetje van de dag: Maki = to touch in quechua language (een lokale indianentaal). Vrij vertaald betekent 'Makitouch' dus aanraken aanraken. Julie en ikzelf kunnen haast niet wachten om ons steentje bij te dragen aan dit innovatieve project. 'S middags werden we door onze nieuwe vrienden van het CTI uitgenodigd om mee te gaan lunchen in 'the mall'. Bruno (een van onze collega's) was de dag voordien namelijk verjaard. In het lokale shoppingcenter (zo'n 4km van onze werkplaats) was er overvloed aan keuze tussen verschillende gerechten. Zowel Julie als ikzelf besloten ons te laten verassen door een lokale specialiteit. 'Tallarin', is een soort spaghetti met scampi's in. We merkten echter meteen dat de gewoonte om overal koriander op te doen (Julie ging reeds op stage naar Costa Rica en daar was dit ook de gewoonte) ook in Ecuador in voege is. Hier leerden we aldus onze eerste Spaanse zin: "Sin cilantro, por favor". U zal wellicht ook de neiging moeten onderdrukken om het niet uit volle borst te zingen (Tom waes kan opslag een internationale zangcarriere ambiëren). Omdat Bruno jarig was hadden zijn collega's ook cake voorzien. Het is hier blijkbaar de gewoonte dat het feestvarken getrakteerd wordt op cake/taart (het is hier dus andersom). Blijkbaar was er ook een nummertje ingestudeerd, want Bruno belande met zijn gezicht frontaal in de cake. Al bij al kon hij er wel om lachen! Na deze leuke eerste lunch hielpen ze ons nog om een Ecuadoraans gsm nummer te bemachtigen bij de telefoonmaatschappij 'Claro' (wat zoveel betekent als: duidelijk, helder, ik versta het, ik ben mee, .. ). Dit is ook een woord die door de Ecuadoranen veel gebruikt wordt gedurende conversaties om aan te tonen dat je verstaat wat je gesprekspartner bedoelt. Op dinsdag stond onze eerste ontmoeting met professor Federico op het programma. Samen met deze professor zullen we een onderzoek doen naar peer tutoring. Kort samengevat is dit een instructievorm waarbij studenten elkaar onderwijzen. Deze vorm van onderwijs is reeds uitvoerig onderzocht en levert heel wat voordelen op. Het is echter nog maar in beperkte mate toegepast op ESPOL dus wil Federico het graag eens proberen. Onze rol zal er in bestaan de effecten van deze interventie na te gaan en de organisatorische aspecten van het project in de gaten te houden. 'S middags werden we opnieuw uitgenodigd voor de lunch. Ditmaal gingen we lunchen in het openlucht 'schoolrestaurant' aan het zwembad. Voor 3 dollar kan je hier de dagmenu eten met soep en een hoofdgerecht of kan je kiezen voor het vaste alternatief: rijst, kip, bonen en bananenchips. Voor degenen die het zich afvragen: ook hier zal Stijn het niet afleren de nodige mayonaise en ketchup te verorberen. Voor degenen die het zich afvragen 2: Julie is nog altijd onder de indruk van Stijn zijn eet snelheid. Nonkel Jo was waarschijnlijk al weer op zoek geweest naar de honden die mij achterna zitten. 'S avonds werden we uitgenodigd voor het afscheidsfeestje van Margarita. Ze vertrok namelijk op woensdag naar België voor het 2de jaar van haar Phd. We gingen naar een 'surfbar' in 'downtown Guayaquil' genaamd 'Frutabar'. Hier aten we een 'hamburguesa Morrison' (die trouwens geweldig smaakte!). Deze delicatese werd aangevuld met de lokale pils. Na afloop bood José ons aan om ons terug te brengen naar ESPOL zodanig dat we geen taxi zouden moeten nemen. De rode draad doorheen deze week is dan ook de vriendelijkheid van de mensen hier in Ecuador. We zouden er in ons soms zo kille Belgenlandje nog iets van kunnen leren! Op woensdagochtend werden we in allerijl naar de dienst internationalisering gebracht. We hadden namelijk nog niet de officiële verwelkoming genoten die voorzien is voor buitenlandse studenten. Wat begon als een zeer formele introductie over Ecuador, Guyaquil en ESPOL eindigde in een inspirerende dialoog over onderwijs en armoede. Misschien had ik hen moeten waarschuwen dat ik 1 van die pipo's ben die wel volmondig 'Ja' zegt op de vraag: 'zijn er nog vragen?' Na deze werkelijk inspirerende voormiddag met tal van anekdotes over de reeds 14 jaar durende carrière als onderwijzer van het hoofd van de dienst internationalisering besloten we opnieuw aan het zwembad te gaan eten (het zit er dik in dat dit wel eens een gewoonte zou kunnen worden). We werkten zowaar door tot 19u om de (eigenlijk helemaal niet) verloren tijd in te halen. Hierna kozen we opnieuw voor avontuur en belden we voor de eerste maal een taxi. Op aanraden van de inspirerende dame van de dienst internationalisering gingen we voor de taximaatschapij: Vip taxi. U leest het goed, aan de naam zou het alvast niet liggen. De taxichauffeur besliste echter om ons gewoon voorbij te rijden. Gelukkig konden we rekenen op de hulp van de 2 bewakers van het CTI om naar de chauffeur te bellen. Na enig omzeilingen raakten we toch op onze bestemming. We hadden namelijk een aantal zaken nodig uit de supermarkt. Omdat we zo laat gewerkt hadden beloonden we ons zelf met een diner in pittoresk plaatselijk restaurantje. De Mac Donalds smaakt hier trouwens net het zelfde als in België. Eenmaal terug in onze residentie viel opeens de elektriciteit uit omdat het zeer hard aan het waaien was. We gingen kijken op de gang en ontmoeten op deze manier Julie haar Duitse buurvrouw. Zo zie je maar ieder nadeel heb zijn voordeel (Johan Cruijff). Op donderdag stond een dagje hard voor school werken op het programma (net zoals alle andere dagen uiteraard). 'S middags aten op het CTi. Onze collega's bestelden eten bij de lokale afhaalecuadoraan. Voor 3 dollar hadden we opnieuw soep, een maaltijd bestaande uit: rijst, tortilla, worst, ei, ajuin en pindakaassaus, een rode pudding en een tomatendrankje. U ziet we proberen dus ook wel degelijk nieuwe dingen uit! Komend weekend plannen we een trip naar Malecon2000 een gloednieuwe buurt hier aan de haven van Guayaquil. De buurt werd onlangs vernieuwd onder impuls van de burgemeester van Guayaquil. Meer hierover in het volgende blogbericht! Opnieuw enkele weetjes: - Ondertussen slapen we al veel beter (zou het dan toch waar zijn dat alles went? Behalve ne..) - Cornflakes smaken 's avonds verdacht veel naar cornflakes morgens - Je kan hier bellen naar de apotheek die dan pizzakoeriersgewijs de medicamenten komt afleveren
2 Reacties
Els
9/16/2016 11:48:35 am
Ik heb nog geen druppel alcohol gedronken en toch vind ik dat die twee zwembaden precies 't zelfde zijn !
Antwoord
Maarten
9/17/2016 03:01:07 am
Opletten van de pitahaya amarilla, niet iedereen zijn buik verdraagt dat evengoed. De mijne gelukkig wel, want die vrucht is megalekker!
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
AuteursWij zijn Stijn en Julie. In het kader van onze opleiding pedagogiek en onderwijskunde aan de universiteit van Gent zullen wij stage lopen aan ESPOL in Guayaquil (Ecuador). Via deze blog houden we jullie graag op de hoogte van onze avonturen. Archieven |